Wie niet waagt, wie niet wint: hoe mijn tante een plek bij de inhuldiging veroverde.

Geen lintje of uitzonderlijke prestaties, toch is mijn ‘doodgewone’ Friese tante als burger bij de inhuldiging aanwezig. Hoe ze dat voor elkaar kreeg? Met een vleugje lef en veel eigenheid. Een typisch voorbeeld van invloed vanuit kracht.

Mijn tante is altijd al fan van het koningshuis. 33 jaar geleden stond ze erbij op de Dam. Hoe geweldig zou het zijn als ze nu weer bij zo een historisch moment aanwezig kan zijn? Maar hoe krijg je dat voor elkaar? Op de radio hoorde ze eerste kamer voorzitter de Graaf vertellen dat er 500 burgers bij de kroning aanwezig zullen zijn.  “Zou je dat wat lijken?”, vroeg mijn Oom. “Nou ja!”, antwoordde mijn Tante.  “Hoe gaan we dat doen?”, was de vraag.

Nu wil het geval dat mijn Tante de interim burgemeester van haar stad had leren kennen op de publieke tribune van de gemeenteraad. De vriendelijk man kwam iedereen voor de start een handje geven. Na afloop bedankte mijn tante hem voor dit gebaar en merkte meteen een puntje op met haar klassieke oog voor detail. De ambtsketting, die hing niet goed en dat is toch jammer. De volgende dag toog mijn tante met naald en draad naar het stadshuis. De boomlange man moest op een stoel gaan zitten, zodat mijn kordate tante zijn ketting kon aanpassen. Sindsdien is ze tevreden als ze zijn foto in de krant ziet. De ketting hangt weer goed.

Die ontmoeting gaf mijn Tante het lef om hem een brief te sturen. Zou hij niet willen bemiddelen om te zorgen dat zij in de Nieuwekerk aanwezig kon zijn? Kennelijk was ze de enige uit de omgeving die op dat idee was gekomen. Zoals ze zelf zegt heeft ze geen bijzondere prestaties geleverd, maar  de plichten van het leven op zich genomen en klaar gestaan voor iedereen. Door een gok te wagen met wat lef, won ze een plek bij de kroning. Als haar nicht zit ik natuurlijk aan de buis gekluisterd op zoek naar haar roze jasje.

 

Een compliment geven: drie tips

1.    Zorg dat je compliment gemeend is

Niks zo vervelend als een compliment dat niet oprecht is. Als complimenten worden gegeven om iets van een ander gedaan te krijgen, kan dat zelfs een negatief effect hebben*. Wil je een en ander versterken? Zorg dan dat je compliment gemeend is.

2.    Maak het concreet

Hoe concreter je compliment, hoe betekenisvoller het wordt. Beschrijf de situatie, benoem het gedrag van de ander en het effect daarvan op jou. De essentie is om je te richten op gedrag. Dus: wat heb je dat punt mooi verwoord in de vergadering, het werd meteen helder voor mij. In plaats van een simpel ‘goed gedaan’.

3.    Houdt rekening met de ontvanger

Er wordt weleens geadviseerd om een compliment te geven in een groep. Zo merkt iedereen dat je het werk van deze persoon waardeert. Niet iedereen houd er echter van om in de spotlight te staan. Zorg daarom dat het moment en de manier waarop je het compliment geeft zijn toegesneden op de persoon.

*Punished by rewards van Kohn 1993

Regisseer je eigen applaus

Zonder applaus geen carrière. Betekent dat dat je moet blijven wachten tot erkenning zich spontaan aandient? Als je pech hebt moet je er lang op wachten. Gelukkig zijn er manieren om het heft in eigen hand te nemen en je eigen  applaus te regisseren.

De inspiratiesessie over invloed vanuit kracht stond 15 februari 2013 in het teken van zichtbaarheid. Centraal staat de vraag: ‘hoe ben je zichtbaar en blijf je tegelijkertijd bij jezelf?’. Dat kan een lastig dilemma zijn als je geen haantje de voorste bent of juist wel bescheiden. Je wilt wel dat je talent herkend wordt, maar niet dat je spontaan borstklopperitus krijgt.

In de podiumwereld is het heel gewoon om je eigen applaus te regisseren.

Je applaus over laten aan anderen kan tot vervelende situaties leiden. Na afloop van het congres vergeet men je te bedanken.  Of krijg je als ‘girl’ van de organisatie een mandje met allerlei tierlantijntjes, waardoor je inhoudelijke bijdrage dreigt onder te sneeuwen.  Het ergste is nog als je hele inzet en expertise niet worden gezien.

In de podiumwereld is het heel gewoon om je eigen applaus te regisseren. Het geeft een ongelukkig gevoel als bij het slot het bloemetje ontbreekt. Daarom worden daar afspraken over gemaakt. Joop van den Ende heeft bij het einde van de première de band met applausmuziek al klaar staan, net als de bloemen, vertelt een deelnemer aan de sessie.

Wil jij jezelf niet op de borst kloppen? Laat anderen het voor je doen.

Afspraken maken over het bedanken blijkt tot mijn verassing heel normaal. Bij congressen wordt het opgenomen in het protocol. Een mannelijke collega van een lid van de denktank schroomde niet om aan een ander te vragen hem goed te bedanken aan het einde van het congres. Het was gewoon een taak om te verdelen.

Tijdens de bijeenkomst kwamen ook andere strategieën voor zichtbaarheid aan de orde. Zo had één deelnemer een coryfee in het veld op het oog, die van haar boek moest weten. Ze stuurde hem een hoofdstuk toe en vroeg hem om advies. Een elegante manier om hem op de hoogte te brengen. Een andere deelnemer vertelde over een Amerikaanse schrijfster die slecht is in zelfpromotie. Ze besloot om het niet zelf te doen, maar anderen te vragen om haar te promoten als ze haar boek mooi vonden en beloofde hen een tegenprestatie.

Tot slot

Applaus heb je nodig om zichtbaar te worden en kansen te krijgen. Je hoeft niet te blijven wachten tot anderen jou spontaan waarderen. Je kunt er ook zelf de hand in nemen, zonder meteen aan overdreven zelfpromotie te doen. Simpelweg in het protocol van het congres opnemen dat je wordt bedankt of enthousiastelingen vragen om je werk te promoten kan al heel veel helpen. 

Kleine moeite, groot plezier: de kracht van het compliment

Waardering is van essentieel belang voor het welbevinden op het werk. Toch laten verschillende onderzoeken zien dat er op de werkvloer te weinig aandacht aan wordt besteed. Terwijl een compliment weinig kost, maar veel oplevert. 
 
In deel 1 van de serie de kracht van het compliment: drie positieve effecten van een compliment.

Effect 1: complimenten geven een positief gevoel bij de ontvanger en de gever.

Stralende ogen en een glimlach: een compliment levert direct een positief gevoel op bij de ontvanger. Gelukkig kan de gever er direct van meegenieten, want door de spiegelneuronen in onze hersenen genieten wij mee van de glimlach van de ander. Maar ook als het compliment niet zo ronduit wordt ontvangen, wordt er vaak wel stiekem genoten. Een compliment levert dus direct een positief gevoel op.

Effect 2: complimenten bevorderen de prestaties.

Als je een compliment krijgt over je werk bevordert dat jouw betrokkenheid. Je krijgt zin om je verder in te zetten, want waardering is een belangrijke basisbehoefte van mensen. Feedback zorgt er bovendien voor dat je weet wat je goed doet. En dat is belangrijk om te weten! Te vaak hebben mensen het gevoel dat ze niet precies weten wat er van hun verwacht wordt en dat ze ‘zwemmen’. Dat maakt dat je niet precies weet waar je je energie het beste op kunt richten. Met gerichte energie kun je meer resultaat behalen. 

Effect 3: complimenten maken leren gemakkelijker en leuker en geven meer resultaat. 

Je leert van je fouten, maar je groeit van je successen. Te vaak staan we alleen stil bij wat er verkeerd gaat en hoe dat beter kan. We kijken veel te weinig naar wat er wel goed gaat en hoe we dat verder kunnen uitbouwen. Terwijl leren vanuit je successen veel gemakkelijker en leuker is. Juist als je aan het leren bent maken complimenten het verschil tussen in je oude gedrag blijven hangen of doorzetten om nieuw gedrag toe te passen. 

Effect 4: complimenten zorgen voor een omslag bij jezelf en in de cultuur van de organisatie.

Eén compliment geeft korte tijd een positief gevoel. Geef je structureel complimenten dan kan er een omslag plaatsvinden bij jezelf en in je organisatie. De focus op complimenten geven maakt dat je meer aandacht geeft aan het positieve en dat kan verassende resultaten hebben. Onderzoek van Barbara Fredrickson laat zien dat positiviteit een omslagpunt heeft van drie tegen één. Heb je drie keer meer aandacht voor het positieve dan voor het negatieve, dan vind er een omslag plaats waardoor je niet alleen meer positief bent, maar gaat floreren. Onderzoek laat vele positieve effecten van positiviteit zien, van een betere gezondheid tot gemakkelijker problemen kunnen oplossen. 
 
Stel dat wij met elkaar meer aandacht besteden aan erkenning en waardering voor elkaar. Wat zou er dan veranderen? Hoe zouden we dan werken met elkaar? Ik geloof dat werken niet alleen veel leuker zou worden, maar dat we ook veel meer voor elkaar zouden krijgen. Met jouw aandacht voor complimenten kan je anderen inspireren om dat ook te doen. Als 30% van de mensen in een organisatie meedoen is er voldoende kritische massa om een verandering te bewerkstelligen. 

Conclusie

Waardering lijkt in organisaties een schaars goed, terwijl erkenning veel positieve effecten oplevert. Complimenten zorgen voor een positief gevoel, ze bevorderen de prestaties en maken leren gemakkelijker en leuker. Pas je het complimenteren vaker toe, dan kan het leiden tot een structurele verandering in jezelf en in je werkomgeving. Reden genoeg om het complimenteren vaker toe te passen. Complimenten kunnen met weinig kosten leiden tot grootse resultaten. 

Doelen stellen of met de stroom mee: hoe balanceer je tussen (carrière)planning en openstaan voor wat er op je af komt? Uitkomst denktank 18 december 2012

Prof. Iteke Weeda vertelde in mijn interview met haar dat zij nooit actief aan carrièreplanning heeft gedaan. Ze had een enorme drive om projecten te doen en zorgen maken dat deed je om zaken in de prive-sfeer, relaties en later kinderen. Terugkijkend kan ze wel lijnen zien, maar die heeft ze niet zo gepland. Hoe zit dat dan met doelen stellen? Haar lezingen combineert ze vaak met een man die na haar vertelt over een resultaatgerichte aanpak. Naast het Yin met de stroom mee gaan, kan de Yang kant van doelen stellen van nut zijn. Belangrijkste kanttekening die ze had was om niet te strak vast te houden aan je doelen. Wordt je geen hoogleraar, dan ben je zo vreselijk teleurgesteld.

Drive

Een missie, ideaal of behoefte als doel stellen en kijken op welke manieren je daar vorm aan kan geven. Dat is de manier waarop veel mensen van de denktank hun richting bepalen. “Armoede de wereld uit”, is een voorbeeld van een richting. De betreffende deelnemer kiest iedere vijf jaar een andere functie met een andere invalshoek, die daaraan bijdraagt. De behoefte om te leren, maakte dat een andere deelnemer op een onverwachte functie terecht kwam. Iemand anders heeft de richting van een zelfstandig coach-bedrijf gekozen. Het gaat hier dus meer over een bepaalde kant op willen gaan, die nog ruimte biedt voor allerlei verschillende invullingen. Dus geen doelen als een ton omzet, maar zaken die de persoon echt drijven.

Het bepalen van je richting zorgt wel dat er dingen gaan gebeuren. Je verlegt je focus en hulp en interessante ontmoetingen komen uit onverwachte hoek. Toch wordt je op sommige plekken wel sterk afgerekend op resultaten. Bijvoorbeeld in de ontwikkelingssamenwerking, waar de focus sterk ligt op accountability. Daar wordt afgerekend op hele concrete resultaten: hoeveel scholen heb je gebouwd? Hoeveel kinderen zijn er ingeënt. Terwijl dit niet altijd inzicht geeft in of die scholen ook echt worden gebruikt.

 

Er zijn ook andere manieren om naar resultaat te kijken. Zo werkt Bhutan met het Nationaal Bruto Geluk. Ze scoren op iets van 52 factoren die samenhangen met geluk en dat is het belangrijkste sturingsmechanisme. Zouden we in het ontwikkelingswerk niet iets dergelijks kunnen gebruiken? Een mooi idee tegelijkertijd blijf je nog steeds meten en leveren dingen van waarde niet altijd direct zichtbaar resultaat op. Zo kan een deelnemer een training waardeloos vinden op een bepaald moment, maar er na verloop van tijd toch inzichten aan ontlenen. Was de training dan waardeloos? Ook processen die langere tijd kosten als relaties opbouwen, voegen waarde toe, maar zijn niet altijd zichtbaar. Natuurlijk is het van belang dat je stuurt op resultaten, maar zouden we de balans niet kunnen verleggen.

 

In het ontwikkelingswerk zie je bij verschillende partijen een verschillende focus. Waar de overheid sterk stuurt op accountability, tellen voor private partijen de verhalen veel meer.

Prachtig om die organisaties te willen veranderen, maar het is nogal complex. Lang niet alles bevindt zich in jouw invloedssfeer en hoe kun je daar dan mee om gaan? Je ideaal biedt een belangrijke leidraad om te kiezen. Je moet af en toe durven om eruit te stappen en voor jezelf vrije ruimte creëren om bezig te zijn met onderwerpen die er voor jou toe doen en te werken op manieren die bij jou passen. In alle resultaatgerichtheid is er geen tijd om met collega’s te babbelen, maar je kunt er bewust de tijd voor nemen om dat wel te doen.

Toch blijft het geregeld ‘wrikken en wringen’. Je kunt er een tijd voor kiezen om in een functie ‘gevangen’ te zitten en te moeten werken onder druk. Daar kies je voor omdat er veel te leren valt van de het hoge produceren. Je weet dat je daar niet voor de rest van je leven zit. Door de onderliggende keuze zit je al niet meer gevangen. Als de druk te groot wordt en het verschil tussen jouw waarden en het bedrijf te groot wordt, wordt het vanzelf tijd voor een nieuwe stap. Natuurlijk kan dat gepaard gaan met pijn. De Reis van de held leert ons dat je door die pijn en het leren van die les, anderen weer kunt helpen.

 

Er is nog veel meer besproken: over hoe we overgaan van een oud naar een nieuw systeem van organiseren en hoe bewustzijn van de verandering en jezelf daarin belangrijke factoren zijn. Hoe ons brein vanuit de evolutie sterk gericht is op ‘in stand houden van wat er is’ en dat we daarmee vaak terugvallen op ons ‘oude’ angstsysteem, in plaats van ons hogere systeem van bewustzijn aan te spreken.

 

We hebben het gehad over de kracht van verhalen en het delen van verhalen, o.a. de reis van de held, waarover je meer informatie kunt vinden op de Linkedin-groep. Als je meer wilt weten voel je dan vooral uitgenodigd om de volgende keer mee te doen en/of anderen ook uit te nodigen om mee te doen.

 

Mijn conclusie is dat het heel erg gaat over het balanceren tussen doelen stellen en met de stroom mee gaan. Doelen en idealen geven je richting en duidelijkheid. Met de stroom meegaan, betekent dat je openstaat voor nieuwe mogelijkheden. Het is een beweging tussen twee polen, waarmee je navigeert in een complexe omgeving. Door je bewust te zijn van je kracht en de drive die in je zit heb je de mogelijkheid om nieuwe manieren te vinden om hiermee om te gaan. Juist in deze tijd waar onzekerheid groot is, is dat van essentieel belang.

twitter-widget.com